Για ν’ αρέσει η αρτίστα
όταν τραγουδάει στην πίστα,
πρέπει εκτός απ’ τη φωνή της
να δουλεύει με το κορμί της.
Θηλυκές, να παίρνει, πόζες,
σαν κι αυτές και σαν κι ετούτη,
να μοστράρει τα “μεμέ” της,
να πετάει έξω, μπούτι.
Το χαμόγελο απ’ τα χείλη
ούτε μια στιγμή να λείπει,
τι κι αν βάσανα τη δέρνουν,
συμφορές, καημοί και λύπη.
Δεν τον νοιάζει, ναι, ναι, ναι, τον κοσμάκη,
αν οι πίκρες σου, οι πίκρες σου είναι μάτσο,
“σε πληρώνω”, σου φωνάζει
και γι’ αυτό “Ridi pagliaccio”,
και γι’ αυτό “Ridi pagliaccio”,
και γι’ αυτό “Ridi pagliaccio”.
