Σε μια φωτογραφία σ’ αγκαλιάζω κάθε βράδυ
και σου μιλώ και κλέβω της αγάπης σου το χάδι.
Έτσι όπως με κοιτάς ίσια στα μάτια
βλέπεις πως μ’ έκανε ο χωρισμός κομμάτια.
Πες μου κάτι, μίλα μου λοιπόν,
πικρό μου παρελθόν, μίλα μου λοιπόν.
Πες μου κάτι, μίλα μου λοιπόν,
δε ζω πια στο παρόν, μίλα μου λοιπόν.
Πες μου κάτι ν’ αποκοιμηθώ, να ησυχάσω,
σ’ ένα όνειρο να μπω να βυθιστώ, να σε ξεχάσω.
Σε μια φωτογραφία σ’ ανασταίνω στα σκοτάδια
και σε ζητώ και ψάχνω του έρωτά μας τα σημάδια.
Αβάσταχτες οι νύχτες μακριά σου,
πώς μπόρεσες κι έκανες πέτρα την καρδιά σου;
Πες μου κάτι, μίλα μου λοιπόν,
πικρό μου παρελθόν, μίλα μου λοιπόν.
Πες μου κάτι, μίλα μου λοιπόν,
δε ζω πια στο παρόν, μίλα μου λοιπόν.
Πες μου κάτι ν’ αποκοιμηθώ, να ησυχάσω,
σ’ ένα όνειρο να μπω να βυθιστώ, να σε ξεχάσω.
