Συνήθιζα να είμαι ο εαυτός μου
να ζω σε έναν κόσμο δανεικό
Σκεφτόμουνα πως είσαι εσύ το φως μου
ότι είσαι ο μόνος λόγος για να προσπαθώ
Αγάπη μου μεγάλη ο θυμός μου
πάντα μιλούσα δίχως τελειωμό
και σ’ έβλεπα μπροστά μου, στα όνειρά μου
με κοιτούσες πάντα μ’ ένα βλέμμα μαγικό
Γύρισε κοντά μου μες στην αγκαλιά μου
κάνε με και πάλι ν’ αναπνέω από σένα
Άγγιξέ με φως μου, γίνε ο ουρανός μου
μη μ’ αφήνεις μόνο θα σβήσω απ’ τη βροχή
Δώσ’ μου το φιλί σου ν’ απογειωθώ,
ο χρόνος με κοιτάει στα μάτια και προσπερνάει
το ξέρω γίναν λάθη, της καρδιάς σημάδια,
η ζωή μου άδεια, λείπεις εσύ
Ατέλειωτο ταξίδι η μορφή σου
Σ’ αισθάνομαι μαζί του…
μετά μοναδική είν’ η φωνή σου
οι αναμνήσεις δίνουν θέση στη μοναξιά
Παράξενος ο φόβος μου τρεις σφαίρες
σαν φεύγεις και πετάς μακριά
και τρομαγμένα μάτια, τα όνειρα κομμάτια
το κορμί σου θέλω για συντροφιά
Γύρισε κοντά μου μες στην αγκαλιά μου
κάνε με και πάλι ν’ αναπνέω από σένα
Άγγιξέ με φως μου, γίνε ο ουρανός μου
μη μ’ αφήνεις μόνο θα σβήσω απ’ τη βροχή
Δώσ’ μου το φιλί σου ν’ απογειωθώ,
ο χρόνος με κοιτάει στα μάτια και προσπερνάει
το ξέρω γίναν λάθη, της καρδιάς σημάδια,
η ζωή μου άδεια, λείπεις εσύ
