Φωνή που θύμιζε πατρίδες μακρινές
χιλάδες χρόνια μοναξιάς σε ξένη στράτα
και μετανάστες από μέρες σκοτεινές
στις αποβάθρες του Rio de la Plata
Πάνω απ’ τις στέγες του Μπουένος Άιρες
άγρυπνες νύχτες του Θεού η αγωνία
την ίδια ώρα με σπασμένα βήματα
χορεύουν άντρες ντροπαλοί μες στα πορνεία
Γλυκιά ανάμνηση Λατίνου εραστή
δυο μαύρα μάτια και μαλλιά με μπριγιαντίνη
και μια καρδιά που έχει κιόλας μοιραστεί
στην Ιζαμπέλ και σε μια θλίψη που σε ντύνει
Στις λεωφόρους του Μπουένος Άιρες
τρίζουν και λιώνουν τα πανάκριβα λουστρίνια
κι ο Μαραντίνα σ’ ένα άλλο όνειρο
χορεύει tango με της Μπόκα τα χαμίνια
