Πέρασα πολλά μέχρι
να ’ρθεί αυτή η ώρα
Υστερα από τόσους μήνες
πάλι είσαι εδώ
Οτι είχε αρχίσει
να με παίρνει η κατηφόρα
Ημουνα στα πρόθυρα
σου λέω να τρελαθώ
Δε σου κρύβω μάτια μου
κι εγώ τα ίδια ζούσα
λάθος μας που ήμασταν
κι οι δυο εγωιστές
Στη φωτογραφία σου
τις νύχτες μου μιλούσα
Ωρα να σβήσουμε καρδούλα μου
το χθες
Είσαι για μένα ουρανός
κι είναι τα μάτια σου τ’ αστέρια
οι νύχτες δίπλα σου
φαντάζουν καλοκαίρια
Κοντά σου λάμπω σαν το φως
μακριά σου οι νύχτες μου μαχαίρια
ποτέ ξανά δε θα δοθώ
σε ξένα χέρια
οι νύχτες δίπλα σου
φαντάζουν καλοκαίρια
Είχε πάψει να ’χει
ενδιαφέρον η ζωή μου
μ’ εβρισκαν οι φίλοι
μεθυσμένο να γυρνώ
Τα ’βαζα με μένα
που δεν ήσουν πια δική μου
έριχνα τα λάθη στον φθηνό μου
εγωισμό
Όλοι προσπαθούσαν
να με κάνουν να ξεχάσω
σ’ άνθρωπο δε μίλαγα
δεν ήθελα να βγω
Ητανε αδύνατο το να
σε ξεπεράσω
μέχρι που είπα πως
δεν θέλω πια να ζω
Είσαι για μένα ουρανός
κι είναι τα μάτια σου τ’ αστέρια
οι νύχτες δίπλα σου
φαντάζουν καλοκαίρια
Κοντά σου λάμπω σαν το φως
μακριά σου οι νύχτες μου μαχαίρια
ποτέ ξανά δε θα δοθώ
σε ξένα χέρια
οι νύχτες δίπλα σου
φαντάζουν καλοκαίρια
