Έξω σωπαίνει ο καιρός και καλοδέχεται,
μια υποψία από χιόνι σ’ άδειο δρόμο.
Από το τζάμι έξω βλέπεις κ ονειρεύεσαι,
αυτή τη νύχτα που σταμάτησε ο χρόνος.
Είναι Χριστούγεννα ξανά και όλοι χαίρονται,
βλέπουν το δέντρο με τα φώτα στολισμένο.
Στέκουν μπροστά του αμίλητοι και σκέφτονται,
ένα τραγούδι τόσους μήνες ξεχασμένο.
Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ,
ίσως μονάχα για μια νύχτα,
αλά θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ.
Ο στρατιώτης με το τύμπανο στα χέρια του,
πετάει ψηλά τη μολυβένια τη στολή του.
παίρνει ζωή, στέκεται στα πόδια του,
και ψιθυρίζει ένα τραγούδι απ’ την ψυχή του.
Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ,
ίσως μονάχα για μια νύχτα.
Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ.
Θα είσαι εδώ…
Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ,
ίσως μονάχα για μια νύχτα.
θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ.
Θα είσαι εδώ….
Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ,
ίσως μονάχα για μια νύχτα.
Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ.
Θα είσαι εδώ.
