Με βλέπουν στο δρόμο οι φίλοι κι οι γνωστοί
και κουνάνε με συμπόνια το κεφάλι.
Πώς κατάντησα έτσι, θα σκέφτονται κι αυτοί,
πού να πήγε η περηφάνια μου η μεγάλη.
Αχ γιατί σ’ άφησα μωρό μου να με κάψεις
και το σενάριο της ζωής μου να υπογράψεις.
Κι εγώ να δίνω, να δίνω, να δίνω…
και τα χατίρια σου ποτέ να μη χαλάω
κι εσύ να παίρνεις, να παίρνεις, να παίρνεις…
να εκμεταλλεύεσαι που τόσο σ’ αγαπάω,
να με κερνάς δυο ερωτόλογα της πλάκας,
αλλά δε φταις αγάπη μου εσύ
φταίω εγώ, φταίω εγώ, εγώ…
Κατέστρεψα για σένα μια ολόκληρη ζωή
και μετάνιωσα τη μέρα που σε είδα
που αποφάσισα να πέσω μονάχος σαν τρελός
στων ματιών σου τη φωτιά και την παγίδα.
Αχ γιατί σ’ άφησα μωρό μου να με κάψεις
και το σενάριο της ζωής μου να υπογράψεις.
Κι εγώ να δίνω, να δίνω, να δίνω…
και τα χατίρια σου ποτέ να μη χαλάω
κι εσύ να παίρνεις, να παίρνεις, να παίρνεις…
να εκμεταλλεύεσαι που τόσο σ’ αγαπάω,
να με κερνάς δυο ερωτόλογα της πλάκας,
αλλά δε φταις αγάπη μου εσύ
φταίω εγώ, φταίω εγώ, εγώ… ο μαλάκας
