Απόψε κέρνα με να πιω
απ’ της αγάπης το πιοτό για να μεθύσω,
όσες φορές κι αν με κερνάς,
το πίνω, να μην το ξεχνάς, και στάλα δε θ’ αφήσω,
όσες φορές κι αν με κερνάς,
το πίνω, να μην το ξεχνάς, και στάλα δε θ’ αφήσω.
Είν’ της αγάπης το πιοτό,
απ’ όλα το πιο δυνατό μα θα το πίνω,
κι αν θα μεθύσω μια βραδιά,
μες στη δικιά σου αγκαλιά να ξέρεις πως θα μείνω,
κι αν θα μεθύσω μια βραδιά,
μες στη δικιά σου αγκαλιά να ξέρεις πως θα μείνω.
Κάνε τα χείλη σου γυαλί
και γέμισέ τα πιο πολύ για να ρουφήξω,
απόσταγμα από φιλιά,
μες στη δικιά σου αγκαλιά να πιω κι ας ξεψυχήσω,
απόσταγμα από φιλιά,
μες στη δικιά σου αγκαλιά να πιω κι ας ξεψυχήσω.
