Μ’ αρέσει να ‘μαι όρθιος
και να περιπλανιέμαι
η πολιτεία μου υγρή
μέσα της να κοιτιέμαι
να ψάχνω πάλι εαυτό
και πάλι να μην βρίσκω
κάτι θαρρώ πως μ’ ενοχλεί
και ξεκινώ το δίσκο.
Κυκλώνω τα τετράγωνα
στραβώνω τις ευθείες
κι αν με ρωτήσεις δε θα βρω
για να σου πω αιτίες
θολοί τουρίστες εποχής
και μαθητές καπιόνια
αυγούλα γλυκοχάραμα
στο δρόμο τα καμιόνια.
Γέμισα το σακούλι μου
μ’ ένα σωρό ιδέες
πήρα την εθνική οδό
μ’ αλλιώτικες παρέες
κι όπου βγει, όπου σταθεί
αυτή η ιστορία
του χρόνου πάλι θα με δεις
στην ίδια ακροβασία.
Εσύ αλήτη θα με πεις
τάχα με αηδία
θα κλείσω το ματάκι μου
κλεφτά με ειρωνεία
μα με τους χτύπους ρολογιού
μπορεί και της καρδιάς σου
θα βρω την τελική γραμμή
να μπω στα όνειρά σου, έλα
