Πάλι ταξιδεύει το μυαλό μου στην αγάπη σου,
πάλι στα όνειρά μου έχεις έρθει και μιλάμε,
της μοναξιάς πίνω τον πόνο σαν αγιόσταμο
κι όλα αυτά γιατί είμαι μόνος και φοβάμαι.
Δυο μάτια λιμνοθάλασσες
τα δυο σου μαύρα μάτια,
πόσα καράβια χάλασες
και τα `κανες κομμάτια,
και τα `κανες κομμάτια.
Μοιάζουν οι νύχτες σαν εικόνες που ξεθώριασαν,
μοιάζουν σαν φλόγα στο νερό που έχει σβήσει,
κι εγώ με το παλτό της μοναξιάς πάλι σκεπάστηκα
ο ήλιος της ζωής μου έχει σβήσει.
Δυο μάτια λιμνοθάλασσες
τα δυο σου μαύρα μάτια,
πόσα καράβια χάλασες
και τα `κανες κομμάτια,
και τα `κανες κομμάτια.
