Ένας ήλιος να μου γελάει κάθε μέρα πιο πολύ
το φεγγάρι να μου μιλάει κατ’ ευθείαν στην ψυχή
τώρα πέφτεις στην καρδιά μου δώρο απ’ τον ουρανό
και ανοίγω την αγκαλιά μου που’ χε κλείσει από καιρό
Κι όμως φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
να μη μου φύγεις και χαθώ
μα εγώ φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
να μην τελειώσει τ’ όνειρο
γιατί φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
πως πάλι μόνη θα βρεθώ
κι όταν μονάχη τα βράδια κοιμάμαι
νιώθω πως θα τρελαθώ.
Έν’ αστέρι μπροστά μου πέφτει κι εγώ κάνω μια ευχή
να κοιτάζω στον καθρέφτη και να βλέπω εμάς μαζί
η αγάπη που μας ενώνει πάντα να ’ναι δυνατή
και το πάθος που μας λυτρώνει να κρατήσει μια ζωή.
Κι όμως φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
να μη μου φύγεις και χαθώ
μα εγώ φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
να μην τελειώσει τ’ όνειρο
γιατί φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
πως πάλι μόνη θα βρεθώ
κι όταν μονάχη τα βράδια κοιμάμαι
νιώθω πως θα τρελαθώ.
Κι όμως φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι.
