Πάει ένας μήνας
Που αναπνέω μακριά σου
Που κάνω πράγματα για μένα να μη σκέφτομαι
Παγώνει το αίμα
Η απουσία η δικιά σου
Μα αντιστέκομαι
Δεύτερος μήνας
Προσπαθώ να συνηθίσω
Ότι τα βράδια πια στο σπίτι αυτό δεν έρχεσαι
Τον τρίτο μήνα
Πριν ξανά σε πολεμήσω
Η μάχη τέλειωσε
Τέσσερις μήνες χωριστά
Μα στην καρδιά μου ο χρόνος
Δε λέει να αρχίσει να μετρά
Περνούν οι ώρες, τα λεπτά
Μα ίδιος πάντα ο πόνος
Μέχρι να ‘ρθεις εσύ ξανά
Περνούν οι μέρες
Από δίπλα μου σαν σφαίρες
Και το κορμί μου αδιαφορεί για τα χτυπήματα
Στον ίδιο πόλεμο εκατόν είκοσι μέρες
Χωρίς στηρίγματα
