Μου έχεις τάξει μια εκδρομή
μα είναι για μας η κάθε μέρα βροχή
μ’ έχει κουράσει αυτή η διαδρομή
ένα τοπίο όλο όχι και μη
Κι είναι η πόρτα κλειστή
όμως για μένα ήσουν πάντα
μια πληγή ανοιχτή
μα πού ξέρεις μπορεί
να ταξιδέψουμε μια μέρα
ή μια νύχτα μαζί
Θα `θελα ξανά να με θες
θα `θελα αέρας να γίνεις
να περνάω τις νύχτες που καις
το πουκάμισό μου ν’ ανοίγεις
Δεν είναι η αγάπη σαν εκδρομή
είναι μια μάχη που `χει και νικητή
μα τι απ’ τα δύο πονάει πιο πολύ
η μοναξιά πονάει ή η επαφή
Μα πού ξέρεις μπορεί
να ταξιδέψουμε μια μέρα
ή μια νύχτα μαζί
κι είναι η πόρτα κλειστή
όμως για μένα ήσουν πάντα
μια πληγή ανοιχτή
Θα `θελα ξανά να με θες
θα `θελα αέρας να γίνεις
να περνάω τις νύχτες που καις
το πουκάμισό μου ν’ ανοίγεις
Να `μαι φάντασμα στη σιωπή
να `σαι όλα αυτά που φοβάμαι
κι ύστερα με ένα φιλί
μες τα χέρια σου να κοιμάμαι
