Στη γειτονιά του φεγγαριού
μένει ένα κορίτσι,
που ‘ναι τα μάτια του αστραπή
και το φιλί του βρύση.
Έλα, κυρά του φεγγαριού
και δώσε μου το χέρι,
χίλιους χειμώνες καρτερώ
να ‘ρθεί το καλοκαίρι,
χίλιους χειμώνες καρτερώ
άστρο χρυσό ν’ ανάψει
και της πικρής μου της καρδιάς
το δειλινό ν’ αλλάξει.
Στη γειτονιά του φεγγαριού
μένει ένα κορίτσι,
που ‘ν’ ασημένιο όνειρο,
ίσιο σαν κυπαρίσσι.
Έλα, κυρά του φεγγαριού
και δώσε μου το χέρι,
χίλιους χειμώνες καρτερώ
να ‘ρθεί το καλοκαίρι,
χίλιους χειμώνες καρτερώ
άστρο χρυσό ν’ ανάψει
και της πικρής μου της καρδιάς
το δειλινό ν’ αλλάξει.
