Έναν καιρό και μια φορά
για να κρυφτώ απ’ τη χαρά
σ’ είχ’ αγαπήσει και νομίσει
πως η αγάπη είν’ έν’ αγκάθι
μες στη ματιά μες στην καρδιά
πόνος πολύς και συννεφιά
και στην ψυχή πικρά καρφιά
ώσπου να ‘ρθουν τα πάνω κάτω
για να πάθω και για να μάθω
την αγκαλιά και τη θηλιά.
Τώρα ξέρω πως, όλα είναι φως
κι ένας άδειος δρόμος ο ουρανός
έχω ανοιχτά μάτια και φτερά
δε με δένει ο τρόμος για τη χαρά.
Λόγια θολά σαν τις σχολές
για μένα πια μην ξαναλές
λιώσαν τα χιόνια τα αιώνια
γι άλλα δέντρα φεύγουν τ’ αηδόνια
και για φωλιές πιο φιλικές.
Τώρα ξέρω πως, όλα είναι φως
κι ένας άδειος δρόμος ο ουρανός
έχω ανοιχτά μάτια και φτερά
δε με δένει ο τρόμος για τη χαρά,
τώρα ξέρω πως, όλα είναι φως
κι ένας άδειος δρόμος ο ουρανός.
