Βαρύ το βήμα μου ισόβια με σέρνει
στο φως που παρασέρνει τις πιο τυφλές ψυχές
που φτερουγάν’ νομίζοντας πως θ’ αντικρίζαν φάρο
και πέσαν’ ένα κάρο με κάρβουνα καρδιές.
Σπρώξε με μοίρα, σπρώξε με στα μάγια της κι απόψε.
Στην αγκαλιά της σπρώξε με, σε μάτια καστανά
και πες μου αν είναι ο έρωτας που λέει στο χάρο
“κόψε αγόρια για λουλούδια ζωντανά”.
Στο ναρκοπέδιο της νύχτας που βαδίζω,
στερνό που το νομίζω το κάθε μου λεπτό
και μοιάζω με ζεϊμπέκικο που απόψε στο χαρίζω,
εσένανε που αγγίζω γυρεύοντας Θεό.
Σπρώξε με μοίρα, σπρώξε με στα μάγια της κι απόψε.
Στην αγκαλιά της σπρώξε με, σε μάτια καστανά
και πες μου αν είναι ο έρωτας που λέει στο χάρο
“κόψε αγόρια για λουλούδια ζωντανά”.
