Τον καιρό των ανέμων
σε μιαν άλλη εποχή
να πετάς σ’ είχα δει
με φτερά ραγισμένα
Τον καιρό των ανέμων
μεθυσμένη βροχή
είχες πέσει στη γη
για να ζήσεις μ’ εμένα
Τον καιρό των ανέμων
σ’ αγαπούσα πολύ
και κανείς μη σου πει
πως δεν ήσουν για μένα
της ψυχής μου γαλάζιο
μεταξένιο πουλί
ακριβή μου γιορτή
δυο ζωές, σώμα ένα
Η εποχή των ανέμων
έχει αλλάξει καιρό
μόνο εγώ λαχταρώ
το δικό σου σημάδι
Της φυγής σου το χάδι
αγκαλιά το κρατώ
πεινασμένο μωρό
με ξυπνάει κάθε βράδυ
Τον καιρό των ανέμων
σ’ είχε φέρει η σιωπή
και κανείς δεν μπορεί
να σε πάρει από μένα
