Απόψε δεν μπορώ να κλείσω μάτι
το φως της θύμησής σου με ξυπνά
Απόψε δε χωράω στο κρεβάτι
Απόψε δε χωράω πουθενά
Πετάγομαι ιδρωμένος, την κουβέρτα πετάω
έχω ξυπνήσει, μα ακόμα παραμιλάω
στον ύπνο μου απόψε νομίζω πάλι σ’ είδα
και έλεγα πως τέλειωσε ετούτη η παρτίδα
Φταίω εγώ που δε σου χάλασα χατίρι
ξεβιδώνω το καπάκι, γεμίζω το ποτήρι
Ουίσκι, τεκίλα, ρούμι, βότκα, μπίρες
εκτός απ’ την ψυχή μου, πες μου τι άλλο μου πήρες
Μα κατάφερα απλά, με μια τρύπα στο στομάχι
να κερδίσω εγώ τον πόλεμο, εσύ απλά τη μάχη
Να ξεχάσω αυτά που έδωσα, κι αυτά που πήρα πίσω
να με κοιτάω όταν ξυρίζομαι και να θέλω να με φτύσω
Μα το ξεπέρασα κι αυτό, έσπασα τον καθρέφτη
έμεινα λίγο αξύριστος και σαν πολύ σου πέφτει
έτσι ελευθερώθηκα και πάει να μου στρίψει
να μουρμουράω ένα ρυθμό που το μυαλό μου έχει στύψει
Δεν μπορώ να θυμηθώ, μα μου θυμίζει κάτι
τι διάολο είναι αυτό, το γαμημένο το κομμάτι;
Απόψε δεν μπορώ να κλείσω μάτι
το φως της θύμησής σου με ξυπνά
Απόψε δε χωράω στο κρεβάτι
Απόψε δε χωράω πουθενά
Τρελός είμαι για σένα και ακόμα υποφέρω
λέω ότι σε ξέχασα, μα δεν ξέχασα, το ξέρω
νιώθω λίγο βλάκας, κοροϊδεύω τον εαυτό μου
ανάβω ένα τσιγάρο και πίνω το ποτό μου
αχώριστοι θα μείνουμε μου έλεγες παλιά
μα τώρα έγινες καπνός και εγώ έγινα σκιά
Βαρέθηκες μου είπες, πως ήταν όλα ίδια
αυτό δεν ήταν χτύπημα, ήταν κλωτσιά στ’ αρχίδια
δε πόνεσε στην αρχή, όσο πονάει τώρα
το βλέμμα σου σε πρόδωσε, δεν έβλεπες την ώρα
να σέρνομαι στο πάτωμα, να σφίγγομαι απ’ τον πόνο
αν αυτό ζητάς αγάπη μου, αυτό θα πάρεις μόνο
Μα ό,τι κι ό,τι και να λες και ό,τι και να κάνεις
αφού είσαι τώρα μακριά, στ’ αρχίδια μου, με πιάνεις;
Το είπες κι εσύ μόνη σου, τι άλλο πια μας μένει;
Καλή ώρα που είσαι μακριά, μακριά κι αγαπημένοι
δε μου χρωστάς, δε σου χρωστώ μικρό μου αγγελούδι
μα τι διάολο επιμένει, ετούτο το τραγούδι
Απόψε δεν μπορώ να κλείσω μάτι
το φως τς θύμησής σου με ξυπνά
Απόψε δε χωράω στο κρεβάτι
Απόψε δε χωράω πουθενά
