Πόσο παράξενη είν’ η νύχτα μακριά σου
όλα σου μοιάζουν μα δεν είσαι πουθενά
έχω ξαπλώσει στο κρεβάτι απ’ τη μεριά σου,
το φως ανάβω μα είναι όλα σκοτεινά.
Σύννεφα απλώνει η μοναξιά και για τους δύο.
στάζει στα μάτια μας του χωρισμού το δάκρυ.
εσύ μου λες πως μακριά μου κάνει κρύο
κι εγώ ξαπλώνω απ’ τη μεριά σου στο κρεβάτι
Πόσο παράξενη ειν’ η νύχτα μακριά μου
μου λες κι ακούω στην φωνή σου ένα λυγμό.
στα δύο κόπηκε κι απόψε η καρδιά μου
κόβεται ο δρόμος μας και μοιάζει με γκρεμό
Σύννεφα απλώνει η μοναξιά και για τους δύο.
στάζει στα μάτια μας του χωρισμού το δάκρυ.
εσύ μου λες πως μακριά μου κάνει κρύο
κι εγώ ξαπλώνω απ’ τη μεριά σου στο κρεβάτι
