Τι να πω, τι να κάνω, τώρα που νιώθω πως πια σε χάνω;
εγώ είμαι αυτός που δίνει πάντα παραπάνω,
μα απ’ όπου κι αν το δω ποτέ μου δεν σε φτάνω…
Σ’ έχω και δεν σ’ έχω μονάχος για δύο τρέχω,
απ’ την οπτική σου χιλιόμετρα εγώ απέχω.
Αγάπη, σταματάω πλέον να χαραμίζω
το δάκρυ μου σκουπίζω μα πίσω πια δεν γυρίζω…
Λυπάμαι μα έχεις θέματα ψυχολογικά να λύσεις,
στα δικά σου ψέματα δεν μπορώ να ζω…
Λυπάμαι μα έχεις θέματα δεν μπορείς να αγαπήσεις,
της κατάστασης σου θύμα δεν θα είμαι εγώ…
Έχεις θέματα ,θέματα, θέματα…
Άλλο δεν μπορώ να ζω με τα δικά σου ψέματα!
Τώρα που είμαι πια μακριά
δεν ξέρω αν με σκέφτεσαι ή αν περνάς καλά.
Όσο κι αν αυτό με σκοτώνει
εσύ δυστυχώς γεννήθηκες για να ‘σαι μόνη.
Θα ‘θελα να πω κακία πως δεν σου κρατώ
μα δε μπορώ θεός δεν είμαι για να συγχωρώ.
Παίρνω τη ζωή μου στα χέρια και προχωράω
καθώς ένα-ένα τα λάθη σου εγώ μετράω.
Λυπάμαι μα έχεις θέματα ψυχολογικά να λύσεις,
στα δικά σου ψέματα δεν μπορώ να ζω…
Λυπάμαι μα έχεις θέματα δεν μπορείς να αγαπήσεις,
της κατάστασης σου θύμα δεν θα είμαι εγώ…
Έχεις θέματα ,θέματα, θέματα…
Άλλο δεν μπορώ να ζω με τα δικά σου ψέματα!
Εγώ το πάλεψα κι εσύ το χάλασες,
απογοητεύτηκα που εσύ δεν άλλαξες,
εγώ στον έρωτα κι εσύ στα ψέματα
έχεις θέματα.
