Ένα τρένο φορτωμένο αναμνήσεις και καημούς
πέρασε κυνηγημένο από όλους τους σταθμούς.
Κι όταν στάθηκε στα χιόνια και το έπνιξε η βροχή
μπήκα σ’ όλα τα βαγόνια, μα δεν ήσουνα εκεί.
Περασμένα ξεχασμένα τώρα μη μου λες
και για σένα και για μένα μάθε πια να κλαις.
Ένα πλοίο τσακισμένο απ’ την κοσμοχαλασιά
έγειρε ναυαγισμένο σε άγρια ακροθαλασσιά
δίχως ναύτες και τιμόνι, καπετάνιο και πανιά
και στ’ αμπάρια ήμουν μόνη σαν πουλί στην ερημιά.
