Νωρίς νωρίς περπάτησα,
στα δώδεκα αμάρτησα,
στα είκοσι παντρεύτηκα,
στα τριάντα ξενιτεύτηκα.
Κι όπου αγάπησα πολύ
μου ρίξαν πέτρα και χολή.
Και βγήκα νύχτα κι έκλαψα,
χαράματα σε ξέγραψα,
χαράματα στις πέντε το πρωί.
Πέντε να ’ναι τα βράδια σου,
σαράντα τα σκοτάδια σου,
φαρμάκι κάθε ώρα το φιλί.
Στον Αϊ Δημήτρη έταξα,
τα πράγματά σου πέταξα.
Στα πέντε κομματιάστηκα,
στα χρόνια μας μοιράστηκα.
Κράτησα μόνο το φιλί
γιατί ήταν όλη σου η ζωή.
Και βγήκα νύχτα κι έκλαψα,
χαράματα σε ξέγραψα,
χαράματα στις πέντε το πρωί.
Πέντε να ’ναι τα βράδια σου,
σαράντα τα σκοτάδια σου,
φαρμάκι κάθε ώρα το φιλί.
