Τα μάτια μου τα μαύρα
φωτιά και λάβρα,
απόψε μεθυσμένα για μένα.
Τα ρίχνω κι όποιον πάρει,
απόψε ποιο φεγγάρι
θα μπει στου παραδείσου την αυλή
ν’ ανάψει δυο κεράκια και να βγει.
Δεν είναι που προσπέρασες
και “γεια χαρά” δεν είπες,
τις Κυριακές μου έκλεψες
και βγήκες.
Γιατί, φεγγάρι μου όμορφο,
γιατί δε μου το είπες
πως έχει η αγάπη
βάσανα και πίκρες.
Τα μάτια σου, τα βράδια
δρομάκια άδεια,
καράβια ξεχασμένα για μένα.
Τα ρίχνω στο ποτάμι,
απόψε όποιος σαλπάρει
θα βγει στου παραδείσου τα νησιά,
εκεί που φέγγει μόνο η καρδιά.
Δεν είναι που προσπέρασες
κι ούτ’ ένα “γεια” δεν είπες,
τις Κυριακές μου έκλεψες
και βγήκες.
Γιατί, φεγγάρι μου όμορφο,
γιατί δε μου το είπες
πως έχει η αγάπη
βάσανα και πίκρες.
