Της μοίρας τα καμώματα
Μου κλέψαν τη χαρά μου
Μέσα στα ξημερώματα
Έφυγες μακριά μου
Πήρα τους δρόμους σαν τρελός
Και σε αναζητάω
Άγνωστος είναι ή γνωστός
Για σένα τον ρωτάω
Είδατε το κορίτσι μου
Είδατε την χαρά μου
Αυτήν που έδινε ζωή
Σ’ όλα τα όνειρά μου
Είδατε το κορίτσι μου
Είδατε την χαρά μου
Αυτήν που απαρνήθηκε
Για πάντα την καρδιά μου
Στης μοίρας τα καμώματα
Έχεις κι εσύ ευθύνη
Κι ένας αητός χωρίς φτερά
Μες στη ζωή έχω μείνει
Αναρωτιέμαι κι απορώ
Γιατί να σ’ αγαπάω
Μα όπου βρεθώ κι όπου σταθώ
Για σένανε ρωτάω
