Δε θυμάμαι ποτέ
να σε είδα για μένα να δακρύζεις,
δε θυμάμαι ποτέ
μ’ ένα χάδι ζεστό να μ’ αγγίζεις.
Θυμάμαι ένα σκοτάδι που μεγάλωνε,
θυμάμαι κι ένα γκρίζο ουρανό,
τις νύχτες που η σιωπή σου δίχτυα άπλωνε
και έπεφτα μαζί σου στο κενό, στο κενό.
Δε θυμάμαι πια τι μας ενώνει,
ούτε όσα περάσαμε μαζί,
δεν γυρίζω σ’ ό,τι με πληγώνει
άλλαξα όπως άλλαξες κι εσύ.
Δε θυμάμαι ποτέ
να ζητούσες να μ’ έχεις κοντά σου,
δεν θυμάμαι ποτέ
τα όνειρά μου να ήταν όνειρά σου.
Θυμάμαι ένα σκοτάδι που μεγάλωνε,
θυμάμαι κι ένα γκρίζο ουρανό,
τις νύχτες που η σιωπή σου δίχτυα άπλωνε
και έπεφτα μαζί σου στο κενό, στο κενό.
Δε θυμάμαι πια τι μας ενώνει,
ούτε όσα περάσαμε μαζί,
δεν γυρίζω σ’ ό,τι με πληγώνει
άλλαξα όπως άλλαξες κι εσύ.
