Όταν με άφησες πονούσα
και τον ύπνο μου είχα χάσει
και τα τηλέφωνα για σένα
νόμιζες πως θα `χα σπάσει
Μπορεί να νόμιζες ότι θα καταρρεύσω
Μα τώρα ήρθε η στιγμή να σε απογοητεύσω
Μπορεί να νόμιζες θα σε παρακαλέσω
Μα τώρα ήρθε η στιγμή όλα να τα αναιρέσω
Ε ναι, ε ναι
Δε μου είσαι απαραίτητος σου λέω
και δεν αξίζει για την πάρτη σου να κλαίω
περνάω μόνη μια χαρά κι ας είμαι μακριά σου
και δε μου λείπει ευτυχώς τώρα η αγκαλιά σου
Ε ναι, ε ναι
Δε μου είσαι απαραίτητος σου λέω
και δεν αξίζει για την πάρτη σου να κλαίω
περνάω μόνη μια χαρά κι ας είμαι μακριά σου
και δε μου λείπει ευτυχώς τώρα η αγκαλιά σου
Ε ναι, ε ναι
Μπορεί να νόμιζες πως θα μελαγχολήσω
Μα τώρα ήρθε η στιγμή σελίδα να γυρίσω
Μπορεί να νόμιζες ότι θα τα ‘χω παίξει
Μα ήρθε η ώρα να σου πω την τελευταία λέξη
Ε ναι, ε ναι
Δε μου είσαι απαραίτητος σου λέω
και δεν αξίζει για την πάρτη σου να κλαίω
περνάω μόνη μια χαρά κι ας είμαι μακριά σου
και δε μου λείπει ευτυχώς τώρα η αγκαλιά σου
Ε ναι, ε ναι
Δε μου είσαι απαραίτητος σου λέω
και δεν αξίζει για την πάρτη σου να κλαίω
περνάω μόνη μια χαρά κι ας είμαι μακριά σου
και δε μου λείπει ευτυχώς τώρα η αγκαλιά σου
Ε ναι, ε ναι
