Ήρθα κι απόψε κι ας ορκίστηκα χτες βράδυ
η τελευταία πως θα ήταν η φορά
Είδα την κάφτρα του τσιγάρου σου να καίει
και τη σκιά σου μες στην άδεια αγορά
Πες μου στη γλώσσα σου πως λένε την αγάπη
Εγώ την ξέχασα και πια, δεν τη μιλώ
Έμαθα μόνο να μετρώ σ’ όλες τις γλώσσες
και το κορμί μου να ’ναι ρούχο αδειανό
Η νοσταλγία σου αργόσυρτο τραγούδι
Απ’ το παράθυρο κοιτούσες τη βροχή
Γύρισες κι είπες “πέρα στα δικά μου μέρη
ο ήλιος καίει πάντα τέτοια εποχή”
