Μου ’κοψαν απόψε το ρεύμα
κι έχει κρύο παγωνιά
Φώτα σβηστά μου θυμίζουν
της ζωής μου τη σκοτεινιά
Τίποτα πια δε δουλεύει και τα ρολόγια είναι σβηστά
λες και σταμάτησε για λίγο ο χρόνος
στων κεριών τη σκιά
Συνομωσία,
για να φανεί πόσο μου λείπει της ζωής η μαγεία
Συνομωσία,
οι σκιές στον τοίχο ανοίγουν δρόμο στη φαντασία
Κι η ηχώ μου, να μου απαντά
Έσχατη προδοσία
Μου ’κοψαν απόψε το ρεύμα
κι η απουσία σου φωτιά
Πάνω που ’χα συνηθίσει
όλα τα φώτα ανοιχτά
Ο φόβος ξυπνάει και πάλι
να μου θυμίζει χρόνια παλιά
Όπως τότε, έτσι και τώρα
πόσο μου λείπει μια αγκαλιά.
