Πήρα ένα ιπτάμενο χαλί
κοίταξα από ψηλά τη στάχτη
Φλόγες και ατέλειωτος καπνός
ως εκεί που τέλειωνε το μάτι
Κι είδα δυο παράξενα πουλιά
να πετάνε σφαίρες απ’ το λόφο
κι όσο με πλησίαζες κοντά
έβαζαν κι εσένα μες στο στόχο
Εσύ έχεις μάθει να φωνάζεις δυνατά
γι’ αυτά που μέσα σου ακόμα σε πονάνε
μα γύρω σου είν’ οι άνθρωποι ρομπότ
σ’ αυτό που αισθάνεσαι ποτέ δεν απαντάνε
Εσύ έχεις μάθει να φωνάζεις δυνατά
γι’ αυτά που μέσα σου αντέχουνε και ζούνε
μα γύρω σου είν’ οι άνθρωποι κουτιά
και τα κουτιά είναι κουφά και δεν ακούνε
Πήρα ένα ιπτάμενο χαλί
κοίταξα από ψηλά το χώμα
το θυμόμουν πράσινο βαθύ
τώρα πια δεν έχει μείνει χρώμα
Κι είδα δυο παράξενα πουλιά
να πετάνε σφαίρες απ το λόφο
κι όσο με πλησίαζες κοντά
έβαζαν κι εσένα μες στο στόχο
