Καρτερούμεν μέραν νύχταν να φυσήσει ένας αέρας στουν τον τόπον πο `ν καμένος τζι’ εν θωρεί ποτέ δροσιάν
Για να φέξει καρτερούμεν το φως τζιήνης της μέρας πο `ν να φέρει στον καθ’ έναν τζιαι δροσιάν τζαι ποσπασιάν