Στα μεγάλα θέατρα
Παίζονται οι ζωές
Από έρωτα δεμένες
Στο μαχαίρι του έπειτα
Κόβονται κι αυτές
Και πέφτουνε σπασμένες
Η αυλαία έκλεισε
Δεν ειν’ έργο εδώ
Είναι εδώ ζωή
Και μη με κοιτάς σαν θεά
Άνθρωπος εγώ
Άνθρωπος κι εσύ
Και οι δυο χαμένοι χωριστά
Τόσο σ’ αποθέωνα
Τόσο ιδανικά
Έτσι είναι η αγάπη
Τώρα βγάλ’ το θέαμα
Βγάλε τα φτερά
Και γίνε πάλι στάχτη
Η αυλαία έκλεισε
Δεν ειν’ έργο εδώ
Είναι εδώ ζωή
Και μη με κοιτάς σαν θεά
Άνθρωπος εγώ
Άνθρωπος κι εσύ
Και οι δυο χαμένοι χωριστά
Δεν ειν’ έργο εδώ
Είναι εδώ ζωή
Και μη με κοιτάς σαν θεά
Άνθρωπος εγώ
Άνθρωπος κι εσύ
Και οι δυο χαμένοι χωριστά
