Με τα μαντήλια και τους λοστούς
μελανιασμένες βραχνές φωνές
στις κρύες ταράτσες ανάβουν οι φωτιές
καίνε τα στρώματα
καίνε τις φυλακές. Μάνα…
Μέσα στον άδειο τον πανικό
η πόλη κλειδωμένη ακούει κρυφά
τον εαυτό της, τον άλλο της εαυτό
το ματωμένο, το σκοτεινό,
τον άλλο της εαυτό
