Τα πορτοκάλια απούλητα
τα μήλα πεταμένα
κι οι γέροι στα μπαλκόνια τους
σαν φύλλα μαραμένα
Αχ πατρίδα μου καημένη
ποια κατάρα σε βαραίνει
Κι εμείς στην πόλη μια ζωή
υπάλληλοι κι εργάτες
να κουβαλάμε ολημερίς
τ’ αφεντικά στις πλάτες
Αχ πατρίδα μου καημένη
ποια κατάρα σε βαραίνει
Κι απέξω από την πόρτα μας
οι ξένοι σούρτα φέρ’ τα
το αίμα τον ιδρώτα μας
να πίνουνε αβέρτα
Αχ πατρίδα μου καημένη
ποια κατάρα σε βαραίνει
