Δεν το περίμενα ποτέ πως θα ερχόταν η στιγμή
που θα στηνόσουν στο φανάρι δίπλα μου με κάποιον άλλον
ανάθεμά σε…
Στο κάθισμά του να ‘χεις γύρει, να χαϊδέψει με στοργή
τα ίδια μαλλιά που είχα κλάψει πάνω τους
δεν με λυπάσαι…
Να μην γυρίσεις να κοιτάξεις δίπλα, σε παρακαλώ
Καταστρέφομαι και κλαίω, τη ζωή μου και ότι ωραίο είχαμε ζήσει
θα μπορούσες να διαλύσεις μ’ ένα βλέμμα…
Να μην γυρίσεις να κοιτάξεις δίπλα, σε παρακαλώ
Καταστρέφομαι και κλαίω, τη ζωή μου και ότι ωραίο είχαμε ζήσει
θα μπορούσες να διαλύσεις μ’ ένα βλέμμα… μ’ ένα βλέμμα…
Δεν το περίμενα ποτέ πως θα ερχόταν η στιγμή
που τόσο δίπλα μου θα ήσουν κι όμως τόσο μακρυά μου
δικαίωμά σου…
Μα πριν ανάψει το φανάρι και χαθούμε στη βροχή
παράθυρο άνοιξε να μπει και στο δικό μου τ’ άρωμά σου…
Να μην γυρίσεις να κοιτάξεις δίπλα, σε παρακαλώ
Καταστρέφομαι και κλαίω, τη ζωή μου και ότι ωραίο είχαμε ζήσει
θα μπορούσες να διαλύσεις μ’ ένα βλέμμα…
Να μην γυρίσεις να κοιτάξεις δίπλα, σε παρακαλώ
Καταστρέφομαι και κλαίω, τη ζωή μου και ότι ωραίο είχαμε ζήσει
θα μπορούσες να διαλύσεις μ’ ένα βλέμμα… μ’ ένα βλέμμα…
