Αχ και να γινόμουν δάκρυ
στων ματιών σου κάποια άκρη
κι όταν κλαις εγώ με χάδια
να σου τραγουδώ τα βράδια.
Αχ και να ‘μουνα αηδόνι
να μη νιώθεις, φως μου, μόνη.
Στο δεντρί σου να πατάω
και για μας να κελαηδάω.
Αχ, μικρή μου πεταλούδα,
του κορμιού σου τα βελούδα
να μπορούσα να φιλήσω,
στην καρδιά μου να σε κλείσω.
Αχ αχ αχ, τι σου χρωστάω
αχ αχ αχ να σ’ αγαπάω;
Πάρ’ τη λύπη μου και ρίξ’ τη μέσα στο γιαλό.
Αχ αχ αχ, τι σου χρωστάω
αχ αχ αχ να σ’ αγαπάω;
Έλα στα κρυφά τη νύχτα λίγο να σε δω.
Αχ και να ‘μουν βοτσαλάκι
στο δικό σου το νησάκι,
στο ένα χέρι να με κλείνεις
που νερό τη μέρα πίνεις.
Αχ και να γινόμουν ήλιος
στα μαλλιά σου πάνω φίλος,
ένα άσπρο λουλουδάκι
της ψυχούλας μου μεράκι.
