Φώτα κλειστά και στο σκοτάδι περιμένω
κάποιο σημάδι από σένα και πεθαίνω.
Μάτια θολά και το τηλέφωνο χτυπάει
όμως δεν ήσουνα εσύ. Γιατί;
Τι να σου πω για να πιστέψεις πια σε μένα;
Πως η ζωή μου εξαρτάται από σένα;
Τι να πω; Πόσα ακόμα να σου πω;
Πόσα ακόμα σ’ αγαπώ για να γυρίσεις πια σε μένα;
Δεν μπορώ…
Γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχω
τα λάθη μου με κάνανε να μάθω.
Γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχω
εσύ είσαι ό,τι είχα, έχω, θα ‘χω.
Έξω βροχή και όπου να ‘ναι ξημερώνει
και η δική σου απουσία με σκοτώνει.
Τι να σου πω, πόσα ακόμα να σου πω;
Πόσα ακόμα σ’ αγαπώ;
Δεν μπορώ…
Γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχω
τα λάθη μου με κάνανε να μάθω.
Γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχω
εσύ είσαι ότι είχα, έχω, θα ‘χω.
