Απέραντη νύχτα, Παράξενη ώρα
Το φεγγάρι στέλνει ο βοριάς και το δαχτυλίδι μου φοράς
Δυο άγρυπνες νύχτες στου πόθου τη μπόρα
Στην καρδιά σου παίζουνε κρυφτό και ότι σκέφτεσαι θα το σκεφτώ
Στο Σεπτέμβρη ζει ο έρωτας κι εσύ
Πέφτουν τα φύλλα μα γεννιέται όλη η γη
Το χειμώνα μη φοράς, μόνο ήλιους θα μετράς
Απέραντη νύχτα, Παράξενη ώρα
Απ’ το Νότο βγαίνει ο Βορράς και το δαχτυλίδι μου φοράς
Παλιές αναμνήσεις τις σφράγισα τώρα
Και αγκαλιάζω την Ανατολή μέσα στο δικό σου το φιλί
Στο Σεπτέμβρη ζει ο έρωτας κι εσύ
Πέφτουν τα φύλλα μα ο χειμώνας δε θα ‘ρθει
Γιατί στη διάσταση που πας, τους ήλιους μόνο θα μετράς…
Ναι, απόψε περνάς σε άλλη διάσταση και πας
μες στην ψυχή μου που εκεί θα βρεις ψυχή να νιώσεις
Ναι, απόψε περνάς σε άλλη διάσταση και πας
Μες στην ψυχή μου που εκεί θα βρεις εμένα, έλα ναι…..
Απέραντη νύχτα, παράξενη ώρα
Ο παράδεισος μας προκαλεί και διαγράφω κάθε απειλή
Σελίδες γυρίζω, στο πριν και στο τώρα
Σκίζω λόγια που ήταν δανεικά και ζω με τα δικά σου ιδανικά
Στο Σεπτέμβρη ζει ο έρωτας κι εσύ
Πέφτουν τα φύλλα μα ο χειμώνας δε θα ‘ρθει
Γιατί στη διάσταση που πας, τους ήλιους μόνο θα μετράς…
Ναι, απόψε περνάς σε άλλη διάσταση και πας
μες στην ψυχή μου που εκεί θα βρεις ψυχή να νιώσεις
Ναι, απόψε περνάς σε άλλη διάσταση και πας
Μες στην ψυχή μου που εκεί θα βρεις εμένα, έλα ναι….
