Έφυγε και πήρε όσα είχα
κι όλους μου τους λόγους που υπήρχα
μ’ άφησε σαν σπίτι ρημαγμένο
σε βαρύ χειμώνα εκτεθειμένο
Και γυρεύω μες στην μοναξιά μου
κάποιον για ν’ ακούσει την καρδιά μου
Κατέβα Θεέ μου χαμηλά
κρατά μου απόψε συντροφιά
έχω ανάγκη ένας φίλος να με νιώσει
Μην με κοιτάς από ψηλά
πες μου ποια είναι η γιατρειά
όταν τα μάτια που αγαπάς σ’ έχουν προδώσει
Έφυγε και πήρε όσα είχα
κι άπλωσε παντού την μαύρη νύχτα
της ζωής μου έσβησε τα φώτα
στης αβύσσου μ’ άφησε την πόρτα
Να γυρεύω μες στην ερημιά μου
κάποιον να του πω τα βάσανά μου
Κατέβα Θεέ μου χαμηλά
κρατά μου απόψε συντροφιά
έχω ανάγκη ένας φίλος να με νιώσει
Μην με κοιτάς από ψηλά
πες μου ποια είναι η γιατρειά
όταν τα μάτια που αγαπάς σ’ έχουν προδώσει
