Ψέμα κι αν είναι ο έρωτας τη μόνη αλήθεια τρέφει
πως την αγάπη ο άνθρωπος διόλου δεν την κατέχει
Οσ’ κι αν ψηλά ‘ναι τα βουνά ποτέ δε χαμηλώνουν
είναι για μόνους τα φτερά γι’ αυτούς που δε στεριώνουν
Εγώ όμως θέλω να πετώ ποτέ να μη στεριώνω
θέλω να πέφτω στον γκρεμό κι ύστερα να γλιτώνω
Κι αν τσακιστώ στο διάβα μου να `ναι για τι πετούσα
λάθη κι ελπίδες κι αγκαλιές να `ναι γιατί αγαπούσα
Εκεί κοντά στο γκρέμισμα η αγάπη καρτεράει
μοιάζει κλαδί αδύναμο που όμως ποτέ δε σπάει
Κι ο έρωτας μονομαχεί τη μάχη να κερδίσει
να μην τον πιάσει στο κλαδί να σε γκρεμοτσακίσει
Εγώ όμως θέλω να πετώ ποτέ να μη στεριώνω
θέλω να πέφτω στον γκρεμό κι ύστερα να γλιτώνω
Κι αν τσακιστώ στο διάβα μου να `ναι γιατί πετούσα
λάθη κι ελπίδες κι αγκαλιές να `ναι γιατί αγαπούσα
