Δεν είσαι πόθος μα σε ποθώ
δεν είσαι θάνατος μα εγώ πεθαίνω.
Δεν είσαι άβυσσος κατρακυλώ
κι όσο σε βλέπω κι όσο σε νιώθω
τόσο σε θέλω …
Είσ’ αμαρτία μα νιώθω αγνά
είσαι μια κόλαση που μ’ ανασταίνει.
Χάδ’ η αγάπη σου και μαχαιριά
κι όσο σε βλέπω κι όσο σε νιώθω
τόσο με δένεις …
Είσ’ η ψυχή μου μα ξεψυχώ
είσαι τ’ αστέρι μου μα φως μου παίρνεις
πόνος η αγάπη σου και γιατρικό
κι όσο σε βλέπω κι όσο σε νιώθω
τόσο με δένεις …
Δεν είσαι πόθος μα σε ποθώ
δεν είσαι θάνατος μα εγώ πεθαίνω.
Δεν είσαι άβυσσος κατρακυλώ
κι όσο σε βλέπω κι όσο σε νιώθω
τόσο σε θέλω …
Είσ’ αμαρτία μα νιώθω αγνά
είσαι μια κόλαση που μ’ ανασταίνει.
Χάδ’ η αγάπη σου και μαχαιριά
κι όσο σε βλέπω κι όσο σε νιώθω
τόσο με δένεις …
Είσ’ η ψυχή μου μα ξεψυχώ
είσαι τ’ αστέρι μου μα φως μου παίρνεις
πόνος η αγάπη σου και γιατρικό
κι όσο σε βλέπω κι όσο σε νιώθω
τόσο με δένεις …
Δεν είσαι πόθος μα σε ποθώ
δεν είσαι θάνατος μα εγώ πεθαίνω.
Δεν είσαι άβυσσος κατρακυλώ
κι όσο σε βλέπω κι όσο σε νιώθω
τόσο σε θέλω …
