Μ’ ένα ταξίδι στο μυαλό, τα ‘ριξα όλα στο βυθό
και βγήκα στον αιώνα.
Λευκό πανάκι η καρδιά και το κορμάκι μου μπροστά
γυμνό σε μια γοργόνα.
Καπετάνιος ο καημός, δύσκολος καιρός…
Κι ένα αδέσποτο μικρό, χωρίς πατρίδα και Θεό
με κοίταξε στα μάτια
ήρθε κοντά μου μια βραδιά, κι έγιναν σκόνη τα πανιά,
και στάχτη τα κατάρτια…
Καπετάνιος ο καημός, δύσκολος καιρός…
Κι ένα ζεϊμπέκικο σαμπάχ με τη λαχτάρα της Σεράχ
σε γυάλινο ποτήρι
που ‘λεγε χίλια χρώματα να λούζονται τα σώματα
πριν βγουν στο πανηγύρι
Καπετάνιος ο καημός, δύσκολος καιρός…