Να ‘ρχεσαι μόνο δεν αρκεί
αυτό το λίγο με αδικεί
μακριά μου εσύ, κοντά σου εγώ
κορφή μου, πως να σ ‘ανεβώ.
Μια ματιά σου πόσο αργεί
να τραντάξει μέσα μου τη γη
κι αυτή η πληγή μες στην ψυχή
να μαχαιρωθεί και να χαθεί.
Νιώσε με, μην προσπερνάς
μη με ξεχνάς, μη με ξεχνάς.
Μες στη φωνή μου ένας λυγμός
για σένα γίνετ’ ουρανός
κόψε του χρόνου τη θηλιά
σπασμένα οι νύχτες μου γυαλιά.