Στου σπιτιού σου εμπρός τα σκαλοπάτια
για τα όμορφα γλυκά σου μάτια,
Θεσσαλονικιά κυρά μου
όμορφη αρχόντισσά μου
κάθε βράδυ πάντα τριγυρνώ,
για να βγεις να σου μιλήσω
και γλυκά να σε φιλήσω
αφού ξέρεις πόσο σ’ αγαπώ.
Κάθε βράδυ μπαίνω στην ταβέρνα
για τα μάτια σου τα μαγεμένα.
Για τα δυο σμιχτά σου φρύδια
σαν γελάς μοιάζουν με φίδια
και μου καίνε φως μου την καρδιά
το ‘ριξα και στο ποτήρι
για μεγάλο σου χατήρι
μα δε βρίσκω ο δόλιος γιατρειά.
Σούρας τριγυρνώ στο Μπεξινάρι
και μιλώ για σε με το φεγγάρι.
Ξημερώνομαι βραδιάζω
κι όλο κρυφαναστενάζω
δε σε βρίσκω όμως πουθενά
Θεσσαλονικιά κυρά μου
για να σβήσω το σεβντά μου
δε σε βρίσκω όμως πουθενά.
