Είναι μακριά, πολύ μακριά, η κόρη που αγαπάω,
γι’ αυτό γυρνώ κάθε βραδιά, πονώ και ξαγρυπνάω,
που είναι μακριά, πολύ μακριά, αχ, η αγαπημένη,
μα πάντα μέσα στην καρδιά η ζωγραφιά της μένει.
Δυο ήλιοι ήταν τα μάτια της, μες στη ζωή για μένα
και τα δικά μου βρίσκονται για κείνη δακρυσμένα.
Μα είναι μακριά, πολύ μακριά, αχ, η αγαπημένη,
μα πάντα μέσα στην καρδιά η ζωγραφιά της μένει.
Κάποια αυγή μου έφυγε με ένα αεροπλάνο
και τσάκισε και γκρέμισε το όνειρο το πλάνο.
Είναι μακριά, πολύ μακριά, αχ, η αγαπημένη,
μα πάντα μέσα στην καρδιά η ζωγραφιά της μένει.
Είναι μακριά, πολύ μακριά, αχ, η αγαπημένη,
μα πάντα μέσα στην καρδιά η ζωγραφιά της μένει.
