Αυτά που κρύβεις φαίνονται την ώρα που σωπαίνεις,
στο πρόσωπό σου ταξιδεύουν χίλιες λέξεις
παράλογες, ορμητικές, νυχτερινές σου σκέψεις,
δρόμοι πολλοί μες στο μυαλό σου, ποιον να διαλέξεις.
Κι εγώ φοβάμαι πιο πολύ και αρρωσταίνω
πιο βολικό είναι για μένα να σωπαίνω,
πιο βολικό για μένανε να περιμένω,
να υποπτεύομαι, να κρύβομαι
και στα κρυφά μαζί σου να πεθαίνω.
Αυτά που κρύβεις φαίνονται την ώρα που μ’ αφήνεις,
μια καληνύχτα για τη νύχτα τη μεγάλη
μα δεν τα καταφέραμε να ξημερώσει πάλι,
κι αναρωτιόμαστε κι οι δυο η νύχτα αυτή που θα μας βγάλει.
Κι εγώ φοβάμαι πιο πολύ και αρρωσταίνω
πιο βολικό είναι για μένα να σωπαίνω,
πιο βολικό για μένανε να περιμένω,
να υποπτεύομαι, να κρύβομαι
και στα κρυφά μαζί σου να πεθαίνω.
