Κλαιν τα πουλιά στην Μπαρμπαριά
πιάσαν τον Ντάμη τον σκληρό
με δυο σκυλιά σε μια σπηλιά
ζούσε σαν λεύτερο θεριό
Από μικρός ατίθασος
ζούσε μονάχος σαν στοιχειό
λένε πως ήτανε τρελός
τον διώξανε κι απ’ το χωριό.
Χωρίς μιλιά χωρίς δουλειά
πήρε έτσι ο Ντάμης τα βουνά
τώρα κορμί άδειο σακί
κρέμεται από σφιχτή θηλιά.
Μ’ ένα σπαθί σαν αστραπή
έκλεβε ο Ντάμης τα χωριά
να πάρει μιαν εκδίκηση
γι’ αυτά που τράβηξε παλιά.
Στο δικαστή άγριο ληστή
τον σύραν ένα πρωινό
κι αυτός εκεί λέει στη βουή
φταίτε κι εσείς για τούτα εδώ.
