Ο Άγιος Υάκινθος ξυπνάει τα μεσημέρια
παίρνει την Κρήτη στα φτερά, τον έρωτα στα χέρια
κατηφορίζει το βουνό το μονοπάτι παίρνει
και ο ήλιος μόλις τον κοιτά χαμογελά και γέρνει
Ο Άγιος Υάκινθος ανοίγει παραθύρια
σμίγει τα στήθια τα κορμιά και χτίζει τα γιοφύρια
ν’ αγαπηθούν οι άνθρωποι να ομορφήνει ο κόσμος
ν’ ανθίσει ο βασιλικός η ρίγανη κι ο δυόσμος
Ο Άγιος Υάκινθος ξυπνάει στον Ψηλορείτη
να ‘ρχότανε να πέρναγε κι απ’ το δικό σου σπίτι
να σου ‘φερνε να σου `λεγε των δέντρων τον έρωτά του
να ξύπναγες απ’ την αρχή να ‘ρχόσουνα κοντά του.
