Πως, πως άλλαξε η ζωή!
Πως, πως άλλαξες κι εσύ!
Σαν φωτιά έσβησε το χτες,
κι είναι αργά, ό,τι και να λες.
Φταις και έχεις ανοχές,
φταις και όμως δεν το λες.
Είσαι εσύ που έφυγες στο χτες,
κι είσαι εδώ σήμερα και κλαις.
Δες, την αλήθεια δες.
Δες, δε γυρνά το χτες.
Πως, πως άλλαξε η ζωή!
Πως, πως άλλαξες κι εσύ!
Μη, μη, τώρα, μη μιλάς!
Μη, μη, τις σκιές ξυπνάς!
Δε γυρνάς πίσω τις στιγμές,
σαν φωνές γίναν μακρινές.
Πως, πως ήρθε μια στιγμή
και να, που γύρισες εσύ.
Ζω, χωρίς εσένα ζω,
μια σκιά όμως αγαπώ.