Στον άδειο τον σταθμό,
ταξιδιώτες της σιωπής.
Μείναμε η βροχή κι εγώ,
περιμένοντας να ‘ρθεις.
Το τρένο σου έφυγε
δρόμο τόσο μακρινό
δίχως να ‘χει γυρισμό.
Κι ο κόσμος που περνάει
αδιάφορα κοιτάει.
Δεν βλέπω πια κανέναν,
περιμένω μόνο εσένα.
Χειμώνιασε ξανά
κι είμαι τόσο μοναχή,
πώς περνάει η ζωή.
Τριγύρω μου σιωπή,
η χαρά προσπέρασε,
μια αγάπη τέλειωσε.
