Εγώ να σου λέω
τούτη ζάλη σκοτώνει
και εσύ να μου λές
πως δε βλέπεις νεκρούς
Η πόλη τρελή
βυθισμένη στη σκόνη
φωνάζει, σπαράζει
μα εσύ δεν ακούς
Βάλε κρασί στο ποτήρι και σείσε
έλα και πες μου ξανά πως μεθάς
τα μάγια που σε πνιξαν μόνη σου λύσε
και έρωτας γίνε να μ’ αγαπάς
Εγώ να μιλώ
για τις μέρες που φύγαν
και εσύ να ρωτάς
ποιος τις πήρε και πως
Τόσες αγάπες
ρωτάω που πήγαν
απέχουμε ξέρεις
χίλια έτη φωτός
Βάλε κρασί στο ποτήρι και σείσε
έλα και πες μου ξανά πως μεθάς
τα μάγια που σε πνιξαν μόνη σου λύσε
και έρωτας γίνε να μ’ αγαπάς
